moin moin ol Fründ -
du sühst jo sülben: Plattdüütsch leewt, un wieldat dor Leeben in steekt, verännert sik de Sprak ok heel un deel. Un dat´s ok gaud so.
Ik heww di al seggt, dat min eegen Mundoart, min Platt, mit de Tied - ik bün je keen jungen Kerl mehr - een beeten mit dat Platt vermischt hett, wat se hier an´t Snacken sünd: mennigeen meckelnborgsche Wöör sünd in min Sprakschatz opnahmen. So is ut dat „o“ een „au“ worden, ut „to“ ward „tau“ - un „Metten“ hewwt nix mit de Mettwuss tau doon, sünners dat sünd - op hoochdüütsch - „Regenwürmer“
Ne, an „de“ rechte Schriwwies hol ik mi ok nich, dor hess recht. Dat giwwt so mennig veel dorvun; elkeen Dörp hett dor sien eegen Schriwwies.
Ik speel nu al siet öber 25 Johrn Theoter - plattdüütsches Theoter - un wi hewwt al mennigmol keeken, wat de Author vun een Stück nu wedder mol een Wöör schreeben hett, wat wi hier nich kennt.
So seggt taun Bispill de Hamborger Lüüd „Süster“ - hier heit dat „Swester“; de Kark heit hier bi uns „Kirch“, un „Sibbeln“ kennt se hier ok nich - hier heit dat „Zwiebeln“… Bloot wat „Wruken“ sünd, dat weiten de Hamborgers nich, man hier weit se all Bescheed: dat sünd „Meckelnborger Ananas“ - Zuckerrüben! …
So, min Fründ, nu hol di fuchtig - hett ok nix mit „feucht“ tau doon, anners mütt dat jo heiten: Mok di man nich natt *g* - wor di, wenn een Fru „fuchtig“ warrd, dennso müsst du gau wegloopen … is beter för di!
Dor fallt mi noch wat in: wenn een Hochdüütschen öbersetten schall, wat „die Uhr ist halb zwei“ woll op Platt heit und hei denn stolt seggt: „de Klock is halbig twei“ - denn schüttkoppt de Plattdüütsche un seggt tau em: „denn pass man op, dat se nich ganz twei geiht…“
Un noch wat: de Ünnerscheed twüschen Platt un Hochdüütsch wiest di düsse lütte Geschicht: Löppt dor twei hochdüütsche Jungs achter een ol Fru achterran, un de Olsch hett scheebe Been. Dunn seggt de een Jung tau sin Fründ op hochdüütsch: „Nu sieh doch mal bloß, was die alte Dame für krumme Beine hat!“ - dat is nich grad charmant, nich?
Kunn sien, dat dat nu twei plattdüütsche Jungs weern, un de harrn dat anners utdrückt: „Nu kiek di mol düsse arme Madam an - die kunn ok keen Farken griepen…“ (die kann auch keine Ferkel greifen - geht ja auch schlecht bei O-Beinen) un denn seggt de anner: „Ne, de hett de Beens je woll op´n Fatt dröögt…“ (Sie hat ihre Beine wohl auf einem Fass getrocknet - und dabei sind sie eben krumm geblieben…)
Na denn tschüss solang!
Hubert